وقتی گذر زمان 5 برابر کندتر شد! - تایمر سرگرمی

دانشمندان با استفاده از مشاهدات خود در خصوص گروهی از سیاه چاله ها به نام اختروش ها، فرآیندی به نام اتساع زمان یا فراخش زمان(Time dilation) را اندکی پس از انفجار بزرگ نشان داده اند. در آن موقع-تقریبا 12.3 میلیارد سال پیش- زمان فقط با یک پنجم سرعت امروز می گذشت.

گراینت لوئیس(Geraint Lewis) پژوهشگر دانشگاه سیدنی(USYD) که سرپرستی این پژوهش را بر عهده داشت، گفت: ما واقعا زمان و محدودیت آن را درک نمی کنیم و بعضی چیزها مانند سفر در زمان، تاب پیمایی و مواردی از این دست هنوز هم منتفی نیستند. آینده می تواند بسیار هیجان انگیز باشد یا نباشد.

اختروش ها که از درخشان ترین اجرام دنیا هستند، در این پژوهش به عنوان ساعت برای میزان گیری زمان در گذشته استفاده شدند. آنها سیاه چاله های کلان جرم فعالی هستند که میلیون ها تا میلیاردها برابر خورشید ما جرم دارند و معمولا در مرکز کهکشان ها قرار گرفته اند.

اختروش ها ماده ای را می بلعند که به وسیله کشش گرانشی قابل توجه به سمت آنها کشیده می گردد و امواج تابشی از جمله فوران هایی از ذرات پرانرژی را آزاد می نمایند. این در حالی است که یک قرص درخشان از ماده به دور آنها می چرخد.

پژوهشگران از مشاهدات مربوط به روشنایی 190 اختروش در سراسر دنیا استفاده کردند که مربوط به حدود 1.5 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ هستند. آنها روشنایی این اختروش ها را در طول موج های گوناگون با اختروش های امروزی مقایسه کردند و دریافتند نوسانات خاصی که امروزه در زمان خاصی رخ می دهند، در قدیمی ترین اختروش ها پنج برابر کندتر بوده اند.

اینشتین در نظریه نسبیت عام خود نشان داد که زمان و مکان در هم تنیده شده اند و از زمان انفجار بزرگ، دنیا در تمام جهات به سمت بیرون منبسط شده است. لوئیس گفت: این انبساط مستمر شرح می دهد که زمان چگونه در اوایل تاریخ دنیا، کندتر از امروز جریان داشت.

این گونه نیست که در گذشته همه چیز در حرکت آهسته بوده باشد. اگر بتوانید به آن موقع برگردید، یک ثانیه هنوز برای شما مثل یک ثانیه خواهد بود اما از منظر یک شخص امروزی، یک ثانیه آن موقع، به میزان پنج ثانیه کنونی است. لوئیس ادامه داد: در فیزیک مدرن، زمان چیز پیچیده ای است.

به علت مدت زمانی که طول می کشد تا نور در فضا حرکت کند، دانشمندان با آنالیز کردن اجرام دور، گذشته را مورد آنالیز قرار می دهند.

دانشمندان پیشتر براساس مشاهدات خود پیرامون انفجارهای ستاره ای به نام ابرنواخترها، اتساع زمانی را تا حدود هفت میلیارد سال پیش گزارش نموده بودند. آنها با دانستن زمان لازم برای درخشیدن و محو شدن ابرنواخترهای امروزی، انفجارهایی را که در فواصل بسیار دور از زمین بودند، در گذشته مطالعه کردند و دریافتند که این رویدادها از دیدگاه زمانی ما، در گذشته کندتر اتفاق افتاده اند.

انفجار ستارگان منفرد را نمی توان فراتر از فاصله معینی دید و این امر، استفاده کردن از آنها را در مطالعه دنیا اولیه محدود می نماید. با وجود این، اختروش ها به قدری درخشان هستند که می توان آنها را تا مراحل نوزادی کیهان مشاهده کرد.

لوئیس گفت: آنچه در طول زمان مشاهده می گردد، روشنایی اختروش است. این روشنایی، نوسانات بالا و پایینی دارد که نتیجه بسیاری از فیزیک های پیچیده قرص ماده است که با سرعتی تقریبا مانند سرعت نور به دور سیاه چاله می چرخد. این تغییر در روشنایی، به سادگی صورت نمی گیرد و روشن-محو نمی گردد. این فرآیند بیشتر شبیه به بازار سهام است که با لرزش های کوچک در تغییرات بلندمدت با بعضی نوسانات شدید همراه می گردد.

وی اضافه نمود: ویژگی های آماری تغییرات نور شامل یک مقیاس زمانی هستند که یک زمان معمولی به منظور داشتن یک ویژگی آماری خاص برای نوسانات است و ما از آن برای تنظیم کردن تغییرات هر اختروش استفاده می کنیم.

5858