رژیم گرفتن چه خطراتی برای نوجوانان دارد؟ ، نگاه مثبت به بدن در برابر فشارها برای لاغر شدن سریع - تایمر سرگرمی

با وجود کوشش هایی که برای ایجاد فرهنگ پذیرش بدن و نگاه مثبت به بدن شده است، هنوز هم فرهنگ نادرست رژیم گرفتن به وسیله سلبریتی ها، پست های رسانه های اجتماعی و رسانه هایی که با تبلیغ رژیم های معجزه آسا برای لاغر شدن سریع و آب شدن چربی ها یا کوچک کردن شکم می خواهند جیبشان را پر نمایند، نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهند و نگرانی دائمی درباره وزنشان برایشان ایجاد می نماید.

کافی است که کلمات لاغری سریع یا رژیم نوجوانان در گوگل جستجو کنید تا به انبوه توصیه های نادرست و زیان آور در این باره برخورد کنید.

انجمن متخصصان بچه ها آمریکا می گوید واداشتن هر نوجوانی به کم کردن وزن می تواند باعث آسیب تماشا او گردد. البته این به معنای آن نیست که والدین به بچه ها نوجوانشان در ایجاد احساس بهتر نسبت به بدنشان و خودشان یاری ننمایند.

توصیه این انجمن به متخصصان کودمان و نیز والدین این است که بر ترغیب کلی نوجوانان به انجام رفتارهای بهبوددهنده سلامت مثلا خوردن طیف گسترده ای از غذاهای مغذی و ورزش کردن متمرکز شوند، نه اینکه کاهش وزن، یا محدود کردن کالری مصرف یا قواعد خاصی برای رژیم گرفتن نوجوانان را تجویز نمایند.

تشویق کردن رفتارهای سلامت بخش نه تنها از مسائل سلامت جسمی ناشی از یک رژیم غذایی ناسالم و بدون کیفیت یا نداشتن تحرک جلوگیری می نماید- بلکه از ایجاد اختلال های خوردن (اختلال های مربوط به نحوه غذا خوردن مانند بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی) به دلیل تحمیل رژیم گرفتن جلوگیری می نماید. دچار شدن به این اختلال های خوردن می تواند زندگی آینده و سلامت بچه ها شما را تباه کند.

آنالیز ها نشان داده اند رژیم گرفتن های سفت وسخت در دوران نوجوانی یکی از عوامل پیش بینی نماینده دچار شدن به اختلال های خوردن است.

بنابراین در حالیکه فشار تبلیغاتی کسب وکارهای مربوط به رژیم گرفتن و به اصطلاح تناسب اندام از راه های گوناگون بر نوجوانان وارد می آید، والدین نباید اسیر این موج تبلیغاتی برای تشویق رژیم گرفتن بوسیله نوجوانان شوند.

هر توصیه ای به نوجوان برای رژیم گرفتن باید بر اساس درکی روشن از اهداف کاهش وزن با این کار باشد. برای مثال می دانیم که چاقی در نوجوانان می تواند آنها را در معرض خطر بیشتر دچار شدن به دیابت و فشار خون بالا در سنین بالاتر قرار دهد. بنابراین ممکن است در گروهی از نوجوانان برای جلوگیری از این خطرات تغییراتی در غذاهای مصرفی و ورزش کردن بیشتر توصیه گردد.

اما اگر توصیه ها برای کاهش وزن فقط بر رسیدن به یک عدد تعیین وزن متمرکز باشد، ممکن است به طور بالقوه پیغام های زیانبار رسانه های تبلیغاتی را درباره غذا و خودن و تن انگاره (تصویر ذهنی فرد از بدنش) تقویت نمایند.

پزشکان و فراهم آورندگان مراقبت های بهداشتی باید کارشان از شناخت رابطه نوجوانان با غذا و با بدن هایشان آغاز نمایند، تمرکز باید بر این هدف باشد که نوجوان به شیوه ای غذا بخورد که نیازهای بدن از لحاظ انرژی و مواد مغذی حیاتی را فراهم آورد(در شرایط ایدئال با همکاری یک کارشناس باصلاحیت و تاییدشده رژیم های غذایی) و در فعالیت های جسمی در حدی معقول و لذت بخش شرکت کند.

بعلاوه بعضی از آنالیز های علمی نشان داده اند که رژیم گرفتن صرف نمی تواند باعث کاهش وزن درازمدت گردد- و بنابراین ممکن است نوجوان وارد چرخه ای نومیدنماینده رژیم گرفتن های متعدد متناوب گردد که در فواصل آنها دوباره وزن اضافه می نماید و به این ترتیب رابطه ذهنی اش با غذا و بدن بیشتر آسیب می بیند.

وزن کم کردن در هر سنی کار آسانی نیست و نتایج درازمدت ندرتا ایدئال است. بنابراین اگر قرار است نوجوانی برای کم کردن وزن رژیم بگیرد، نخستین پرسش باید تمرکز بر سلامت نوجوان باشد. اگر اضافه وزن نوجوان در حدی است که پزشکش درباره سلامت او نگران نموده است، مثلا فشار خون یا کلسترول او را بالا برده، امکان تحرک جسمی را از او گرفته و باعث قطع تنفس حین خواب (آپنه انسدادی) شده است، آنگاه تمرکز اصلی باید بر تشویق نوجوان به برگزیدن سبک زندگی و رفتارهای سالم باشد، نه اینکه صرفا بر رژیم گرفتن برای کاهش وزن برای رسیدن به یک عدد تعیین وزن باشد.

یک رویکرد خوب برای والدین در مواجهه با نوجوانان در این موارد رویکرد ممنوع نبودن هیچ غذایی در صورت حفظ تناسب بدنی است که در آن با غذاها به صورت خنثی، نه بد و نه خوب، برخورد می گردد، به این ترتیب نوجوانان رابطه سالمی با غذا پیدا می نماید که در آن ترغیب می گردد به نشانه های احساس گرسنگی یا سیری خودش و اینکه خوردن غذاهای متفاوت چه احساسی در او ایجاد می نماید، توجه کند.

خود والدین هم با خوردن غذاهای متنوع و غذا خوردن برای رساندن مواد مغذی به بدن و نیز برای لذت بردن و رضایت خاطر می توانند الگوی خوبی برای بچه ها نوجوانشان باشند.

یک نکته مهم این است که والدین هنگام صحبت با نوجوانانشان درباره غذاهای معمول از زبان خنثایی استفاده نمایند و از به کار بردن عباراتی مانند بد، خوب، آشغال، سالم و ناسالم استفاده ننمایند و از انگ زنی بر آنها بر اساس وزنشان خودداری نمایند.

والدین بعلاوه اگر احساس می نمایند فرزند نوجوانشان مسئله ای با تن انگاره اش (تصویر ذهنی اش از بدن) دارد و این شرایط او را رفتارهای ناسالم تغذیه مانند رژیم گرفتن های شدید کشانده است، یاری گرفتن از متخصصان بهداشت روانی را هم باید در نظر داشته باشند.