ابراز امیدواری مونسان برای ثبت جهانی هورامان تا سرانجام تیر ماه - تایمر سرگرمی

وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، در صفحه خود در شبکه اجتماعی توییتر، با ابراز امیدواری برای ثبت دنیای منطقه تاریخی هورامان نوشت: ثبت میراث فرهنگی و طبیعی کشور در لیست دنیای یونسکو به حفاظت بهتر و بیشتر این آثار می انجامد.

از این رو تهیه پرونده ثبت دنیای هورامان از ماه ها قبل در دستور کار همکارانم قرار گرفته. امیدوارم با تلاش های بیشتر بتوانیم تا آخر تیرماه خبرخوش ثبت دنیای این میراث ارزشمند را اعلام کنیم.

جلسه کمیته میراث دنیای یونسکو پس از وقفه ای یک ساله به علت شیوع بیماری کرونا در دنیا به در شهر فوجوی میزبانی چین از 16 تا 31 ژوئیه (25 تیر تا 9 مرداد) به صورت آنلاین برگزار می شود و دو اثر منطقه هورامان و راه آهن سراسری از ایران در آن آنالیز خواهد شد.

منطقه هورامان

جاذبه فرهنگی منطقه هورامان شامل روستاهای زراعتی است. ساکنان این روستا در شیب های تند به کشاورزی می پردازند. این منطقه در استان کردستان واقع شده و ساکنان آن به گویش هورامی که یکی از شاخه های زبان گورانی است، سخن می گویند. این منطقه عمدتا کوهستانی و دارای دره های پرپیچ و خم و عمیق و رودبارهای بی تعداد است. از مجموع آب این چشمه ها و رودبارها دو رودخانه سیروان و لیله تشکیل می شوند که در نقطه ای به نام دروله در نزدیکی مرز ایران و عراق به هم می پیوندند.

بر اساس تحقیقات باستان شناسی، قدیمی ترین ساکنان غرب ایران که هورامان امروزه هم جزئی از آن است، مردمانی به نام کرتو در حدود هزاره هشتم قبل از میلاد بوده اند که معیشتشان را از دامداری می گذراندند و زندگی کوچ نشینی داشتند که بعدها و در حدود هزاره دوم قبل از میلاد، اولین دسته از آنان یکجانشین شدند و اولین شهر را در منطقه هورامان بنا نهادند. این شهر معروف باستانی که در منطقه ای به نام آتورگه قرار گرفته بود، ءاتوور نام داشت و به وسیله آشوریان حدود 3هزار سال پیش به آتش کشیده شد و اکنون در زیر تلی از خاک مدفون است. آتورگه نام قدیمی مکانی در مجاورت پاوه امروزی است که شامل حد فاصل بانوره تا روستای زردوئی است. نام روستای زردوئی تا حدود 200 سال پیش آتورگه بوده است که بعدها به زردوئی تغییر نام یافت. بنابراین اولین یکجانشینان هورامان، اجداد مردم زردوئی هستند.

راه آهن سراسری ایران

پیشینه احداث و بهره برداری پیروز نخستین راه آهن در ایران به دوره قاجار در سال 1227 خورشیدی (1848 میلادی) از رشت به بندر پیربازار و بندر انزلی بازمی شود و بقایای این راستا هنوز در راستا رشت به پیربازار و یک لوکوموتیو بخار در محوطه اداره کل بنادر استان گیلان وجود دارد.

ایجاد راه آهن سراسری در ایران همیشه یکی از آرزوهای عظیم و ملی محسوب می شد و با اینکه در حدود نیم قرن تلاش هایی برای تحقق آن به عمل آمده بود، تحقق کامل این آرزوی ملی تا سال 1306 به طول انجامید. در سال 1306، قرارداد نقشه برداری برای احداث خطوط راه آهن با کنسرسیومی متشکل از کمپانی آمریکایی یولن و شرکت های آلمانی فیلیپ هولتسمان- ویولیوس برگر و زیمینس باواونیون به بهای هر کیلومتر حداکثر 368 تومان بسته شد.

بهره برداری کامل از راه آهن سراسری ایران در سال 1314 شروع شد. علی منصور، وزیر راه و شهرسازی وقت، در دوازدهم مرداد 1314 لایحه ای برای تشکیل مؤسسه راه آهن دولتی کشور به تصویب مجلس شورای ملی رساند تا از اول مهر 1314 نگاه داری و به کار انداختن کلیه اموال و اثاثیه و ابنیه و وسائل نقلیه و ساختمان های فنی متعلق به خطوط آهن و کشتی رانی دریاچه ارومیه را به عهده بگیرد.

تا کنون 22 اثر فرهنگی،تاریخی و 2 اثر طبیعی ایران به اسم آثار ملموس و 16 اثر و عنصر ارزشمند به اسم آثار فرهنگی ناملموس در یونسکو به ثبت دنیای رسیده اند.