پارکر دست خورشید را رو خواهد نمود - تایمر سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، این کاوشگر در طول سال گذشته سه برابر بیشتر از هر فضاپیمای دیگری در تاریخ به خورشید نزدیک شده و با استفاده از چهار ابزار علمی خود به جمع آوری داده ها پرداخت.

اعضای گروه تحقیقات پارکر اندکی پس از روانه کردن این کاوشگر به سمت خورشید متوجه شدند که این کاوشگر قادر است نرخ ارسال اطلاعات بالاتری نسبت به آنچه فکر می کردند، داشته باشد. آنها از این توانایی به نفع خود استفاده کردند و داده های بسیار بیشتری را از دو شیرجه اولیه پارکر به اتمسفر خورشید نسبت به آنچه انتظار می رفت، به دست آوردند.

ناسا پیشتر این داده ها را به وسیله پرتال های مختلف در اواسط ماه نوامبر منتشر نموده است، اما این کنفرانس از راه دور که توسط چهار کارشناس ماموریت پارکر برگزار می گردد که در خصوص نتایج تحقیق این کاوشگر بحث می نمایند، به ما یاری می نماید تا از جزئیات آن مطلع شویم.

کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا در حال حاضر مجموعه ای از برخوردهای نزدیک با خورشید را انجام می دهد. مشاهدات اولیه فضاپیما درک ما از خورشید و محیط آن را بهبود بخشیده است. اگرچه خورشید در مقایسه با سایر ستارگان بسیار نزدیک به ما است ، اما همواره اسرار علمی جذاب و اساسی را از ما پنهان نموده است. به عنوان مثال ، ما هنوز نمی دانیم که تاج خورشیدی - خارجی ترین جو خورشید - دمای بیش از یک میلیون کلوین را چگونه حفظ می نماید ، در حالی که سطح قابل مشاهده دمایی زیر 6 هزار K1 دارد. تاج خورشید ، باد خورشیدی را فراوری می نماید.

باد یا طوفان های خورشیدی (Solar wind) جریانی از ذرات یونی (پلاسما) انرژی داری هستند که از طرف خورشید به فضا در تمام جهات ساطع می شوند.همین طوفان های خورشیدی هستند که در برخورد با سطوح فوقانی جو زمین باعث ایجاد شفق قطبی و حتی گاهی تداخل جریانهای برق و سیستم های ارتباطاتی می شوند. ذرات بنیادی که به زمین برخورد می نمایند، هم از خورشید و هم از بیرون ازمنظومه شمسی سرچشمه میگیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند.

دانشمندان ناسا گزارش دادند حسگرهای نصب شده بر روی کاوشگر خورشیدی پارکر نوسانات میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی در باد خورشیدی را که بزرگتر از آن چیزی که در زمین است، شناسایی نموده اند.این نوسانات می تواند بواسطه تلاطم در باد خورشیدی یا بی ثباتی پلاسما که توسط یونها یا الکترونها راهنمایی می شوند ، ایجاد شده باشد. وجود چنین نوساناتی نشان می دهد که ناپایداری های پلاسما تأثیر بسیار بیشتری در پویایی و انرژی باد خورشیدی نسبت به گذشته دارد.

دانشمندان همچنین مشاهدات خود درباره یون و الکترون پلاسما خورشید را ارائه دادند. آنها دریافتند که وارونگی در میدان مغناطیسی خورشید غالباً با پیشرفت های موضعی در جزء شعاعی سرعت پلاسما همراه است. نویسندگان از سیگنال کاملاً واضح از نیم خط باد خورشیدی برای مطالعه هندسه و پیکربندی این زمینه استفاده می نمایند. این روش باعث می گردد دانشمندان بتوانند معکوس های میدان مغناطیسی را به عنوان خمیدگی های شکل S در خطوط میدان که از خورشید در آمده اند تفسیر نمایند.

دانمشندان با آنالیز ابزار تصویربرداری کاوشگر خورشیدی پارکر، مشاهدات از راه دور از نور پراکنده شده توسط الکترون ها و گرد و غبار در نزدیکی خورشید را آنالیز کردند و شواهد اولیه را در خصوص وجود یک منطقه بدون فرض گرد و غبار فرضی در نزدیکی خورشید مشاهده کردند که تا پیش از این کشف نشده بود.

تصاویر دقیق از کاوشگر خورشیدی پارکر همچنین تغییرات مکانی در باد خورشیدی را نشان می دهد که مطابق با تغییرات در میدان مغناطیسی خورشید در سطح آن است و حباب های کوچکی از پلاسما را نشان می دهد که از خورشید خارج میگردد و بخشی از باد خورشیدی جوان را تشکیل میدهد.

یافته های دانشمندان نشان میدهد که کاوشگر خورشیدی پارکر با ورود به منطقه ای غیر قابل کشف از منظومه شمسی ، اکتشافات بزرگی را انجام داده است. در آینده نزدیک ، پژوهشگران با ادغام و آنالیز همه این داده ها اطلاعات مهمی درباره ساختار خورشید و باد خورشیدی به دست خواهند آورد. به عنوان مثال ، محققان می بایست اندازه گیری های میدان های الکتریکی و مغناطیسی را با مشاهدات دقیق ذرات پلاسما ترکیب نمایند تا معین نمایند که چطور میدان ها و پلاسما برهمکنش دارند و بی ثباتی ها را کنترل می نمایند.

پیش بینی می گردد دوره چهارم اوج و حضیض پارکر در 29 ژانویه سال 2020 انجام گیرد که در آن مرحله این کاوشگر در فاصله 19.4 میلیون کیلومتری(12.05 میلیون مایل) از خورشید قرار خواهد گرفت و در همان حال به سرعت های بیش از 109 کیلومتر در ثانیه(67.6 مایل در ثانیه) می رسد. پایان، کاوشگر خورشیدی پارکر به فاصله 6.4 میلیون کیلومتر(چهار میلیون مایل) از خورشید می رسد، در این مرحله باید مقادیر عظیمی از گرما و تابش را تحمل کند. این اتفاق در سال 2025 رخ خواهد داد و همانطور که از مأموریتی مانند این انتظار داریم، کاوشگر همچنان به جمع آوری داده ها ادامه می دهد تا اینکه به یک فلز سوخته تبدیل گردد.

در سال 2020 ، آژانس فضایی اروپا ماموریت Solar Orbiter10 را پرتاب می نماید. اگرچه این فضاپیما به اندازه پارکر به خورشید نزدیک نخواهد شد ، اما مجموعه وسیعی از ابزارهای علمی آن در ترکیب با پارکر برای فاش کردن اطلاعات کلیدی در خصوص خورشید استفاده خواهد شد. به عنوان مثال ، Solar Orbiter ترکیب عناصر و حالتهای بار یون را اندازه گیری می نماید و از نور خورشید در طول موج های مختلف نور عکس می گیرد. این اندازه گیری های مشترک مطمئناً درک دانشمندان از خورشید و بادخورشیدی را گسترش خواهد داد زیرا اکنون ، خورشید بار دیگر به ما ثابت کرد که هنوز هم اسرار زیادی دارد که آن را از ما پنهان نموده است.